Het verhaal van de grijze haar

Ik ben grijs. Of wit of zilver….noem me zoals je wilt. Ik word direct gekoppeld aan ouder worden, hoewel ik bij jou al begin 20 verscheen. Ik ben je haar, je grijze haar.

Je bent mij gaan kleuren in je originele haarkleur. Om die te behouden. Want dat was wie je was. Je wilde geen afscheid nemen van je haarkleur of wilde je geen afscheid nemen van de persoon die je was?

En nu ben je bijna zover. Dat ik gezien mag worden. Ik straal van binnen. Ik glinster in het zonlicht. Ik ben grijs of wit en donker. Een beetje van alles. Peper en zout noemen ze het. Net niets. Niet van het ene en niet van het andere. Maar is dat juist niet heel mooi? In het midden. In de neutraliteit van Zijn. 

Jij gaat van donker naar licht. Van iets ouds naar iets nieuws. Een transformatie waarin je jezelf laat zien. Jezelf….wie je van binnen echt bent.

Kan je me laten zijn als onderdeel van de wijze vrouw met al die wijsheid die je in je leven hebt opgedaan? Dat je een fase afsluit en weer een nieuwe begint. Dat je helemaal mag zijn wie je bent. Inclusief je grijze haren. Voelen dat jij je niet hoeft te verschuilen en mij daarom ook niet hoeft te verstoppen. In dankbaarheid het laatste stukje loslaten en je innerlijke schoonheid naar buiten laten stralen. Met alles erop en eraan.

Ik vraag je om mij te omarmen

Wat als ik mag zijn wie ik ben, mag jij dan ook zijn wie je bent? Wie je nú bent.

Durf je mij helemaal te laten zien? Durf jij jezelf te laten zien? Wie je nú bent.

Wil je met me dansen en de wind door mij heen laten gaan? Een gevoel van absolute vrijheid ervaren.

Wil je me laten groeien zodat je eigenwijze krul weer zichtbaar wordt?

Wil je me versieren met alles waar jij van houdt? Wat echt laat zien wie je bent?

Wil je met me stralen als nooit tevoren? Wil jij jezelf laten stralen?

Ik zou niets liever willen. Stralen samen met jou.